Augustus 2017 in beeld #4

De volgende dag, 3 augustus, vertrokken wij uit Rjukan, maar voor die tijd gingen wij nog omhoog met de kabelbaan Krossobanen naar de top van de Gvepseborg op de hoogvlakte van de Hardangervidda. Vandaar hadden we, van weer een heel andere kant, mooi uitzicht op de Gaustatoppen.

We reden naar het Hardangerfjord waar we een mooi plekje vonden op Lothe Camping.

Uitzicht vanaf onze Puck

In deze streek is er veel fruitteelt op de hellingen, en dat fruit was rijp en te koop bij de vele stalletjes langs de weg, dus dagelijks een bakje morellen eten.

De dagen hier waren vooral regenachtig, op één redelijk mooie dag na.

Deze dag reden we langs het fjord met overal prachtige uitzichten en plekjes om langs het water van het mooie weer te genieten. Ook deden we het Kabuso Museum en Ingebrigt Vik Museum in Øystese aan.

Bronzen sculptuur van Ingebrigt Vik

Omdat het regenachtige weer aanhield, trokken we verder naar Bergen. Maar daarover later meer. 

Wolken en ballonnen

30-05-2018

Zomer smoothie

Wie mijn blog al wat langer volgt, weet misschien dat Keukenprins de dienst uitmaakt als het om koken gaat. Dat is echt een luxe, ook omdat hij goed kan koken. Zo heel af en toe probeer ik zelf eens iets, laatst waterijsjes van verse munt-gember thee. Mislukt dus, je gelooft het niet, maar dat kan mislukken. Als thee heerlijk, als ijsje zat er geen kraak of smaak aan. Nu heb ik van een vriendin een recept gekregen voor een echte zomer smoothie. Komt uit het boek 70 Groene Smoothies van Marjolijn van der Velde. Echt makkelijk te maken, kan niet mislukken. Ik halveerde de hoeveelheid en maakte de smoothie als volgt:

½ liter water

5-7 cm komkommer

sap van een halve citroen

Alles in de blender en klaar is je heerlijk frisse zomer smoothie! Ik voegde zelf nog een handje kruisbessen toe. Zo heb je in een handomdraai een heerlijk gezonde dorstlesser! Drink smakelijk!

Augustus 2017 in beeld #3

Op 2 augustus 2017 beklommen wij de Gaustatoppen... en hoe! 

Typisch Noorse hytter op de camping

De dag begon heerlijk zonnig met wat wolken, het zag er goed uit, goed bergklimweer. Nu hebben we wel enige ervaring met bergen beklimmen in Noorwegen, dus we waren op alles voorbereid. En maar goed ook.

Ons doel, de top!

Onderaan de berg zweet je je ongans en heb je het liefst niet teveel kleren aan. Een stuk hoger trek je al gauw een fleecevest aan, en nog wat hoger, als de wind ijziger wordt, gaat de Goretex jas daaroverheen. 

Uitzicht onderweg met het dal waarin Rjukan ligt.

Maar net voordat we de top bereikten, echt net voordat we er waren... moesten we in allerijl ook de regenbroek aantrekken, want we, en velen met ons, werden overvallen door een heuse sneeuwbui... Niks genieten van het uitzicht, je zag geen hand voor ogen, dus hup maar gelijk de Gaustabanen opzoeken om te schuilen en af te dalen. En weer velen met ons.

Bijna bij de top en de sneeuwbui ook...

We hebben ruim anderhalf uur gewacht voordat we aan de beurt waren om in dit toch wel unieke vervoermiddel weer af te dalen naar de voet van de berg. Het was op zich geen straf, dat wachten, het is al gauw gezellig als er nog wat Nederlanders staan om een kletspraatje mee te maken en wat mee te dollen. 

Maar toch, wel heel jammer dat we niets van het uitzicht vanaf de top hebben gezien. We moesten het doen met de uitzichten onderweg naar boven. Eenmaal beneden was de top weer uit de sneeuwbuiwolken... Je zou zo nog een keer gaan. 

Maar dat deden we niet. We reden terug naar de camping en genoten van de bijna wolkeloze top en zonsondergang. Toch ook een fantastisch uitzicht!

Even een stukje Wikipedia over de Gaustabanen:

Gaustabanen is een tandradbaan die in een tunnel is gebouwd in de berg Gaustatoppen. De baan bestaat uit twee gedeeltes en vervoert mensen vanaf een ingang op ongeveer 1000 meter hoogte naar de Tuddalstippen die op 1800 meter hoogte ligt. Het eerste deel gaat vrijwel horizontaal de berg in, waarna men overstapt in een karretje dat 860 meter vrijwel verticaal omhoog gaat. Gaustabanen werd gebouwd om personeel te vervoeren naar de zendmast die boven op Gaustatoppen werd gebouwd. Deze mast speelde een belangrijke rol in het communicatienetwerk in Noorwegen en had daarmee een militaire functie. De baan werd aangelegd in 1958 en kostte toen een miljoen dollar. Bij de bouw werd rekening gehouden met de mogelijkheid voor toeristisch gebruik, maar in de periode van de koude oorlog bleef de baan gesloten voor publiek gebruik. Gaustabanen zorgde ervoor dat onderhoud aan de mast onder alle weersomstandigheden mogelijk was. Pas in 2006 werd Gaustabanen opengesteld voor toeristen. In 2010 werd de baan geheel ingericht voor toeristisch gebruik.

Fotografie challenge juni

Voor de challenge van juni heeft Laura Vink het onderwerp driehoek gekozen. Best lastig eigenlijk. Ik ben er nog te weinig echt op uitgetrokken, dus ik heb ook twee foto’s ingestuurd die ik vóór deze challenge maakte, zonder bewust op driehoekjacht te zijn. Zoals deze, die ik in de vroege avond maakte in de Keukenhof op 20 april, net voordat we naar huis gingen. Je ziet aan de lange schaduw van de eend dat de zon al flink laag staat. Eigenlijk best een heel geschikte foto. 

En een foto van Corfu, genomen op 10 mei, boven op de hoogste berg (906 meter) van het eiland, de Pantokrator. Er staat daar een klooster, maar ook een minidorp aan zendmasten en andere masten (?), met heel veel kabels in ieder geval. Deze foto heb ik bewust gemaakt met de kabels. Ik vond dat wel een leuk effect. En laten daar nu net allemaal driehoeken tevoorschijn komen.

De laatste foto heb ik gemaakt met het onderwerp driehoek duidelijk voor ogen, letterlijk en figuurlijk. Eigenlijk wil ik niet verklappen hoe het nu zit, want je moet toch echt even goed kijken, of niet? 

Nou vooruit, het is een hanger, zelf gemaakt tijdens een workshop zilversmeden. Ik had toen twee driehoeken uitgezaagd (pff, dat was zwaar werk) en aan elkaar gesmeden. Of eigenlijk in elkaar. Deze heb ik zo goed en zo kwaad als het ging rechtop gezet op een spiegel. En voilà, je hebt er vier! Grijze lucht in het spiegelbeeld als achtergrond. En dan het hele plaatje in zwart wit. Meedoen is belangrijker dan winnen, maar heel stiekem hoop ik toch dat ik een plekje in de Hall of Fame krijg ;)

Edit: Yes, mijn Dutch Ducky heeft de Hall of Fame gehaald!! :-)

Landgoed Erica en Klein Bylaer in april dit jaar



Fotografie #6 en #7

In les 6 bespraken we de foto’s van de opdracht beweging. Mijn foto’s werden goed ontvangen, dat is altijd weer leuk om te horen, als je een opdracht goed hebt volbracht. Maar het was ook leuk om te zien hoe anderen die opdracht ingevuld hadden. Zo doe je weer nieuwe inspiratie op. 

De opdracht voor de laatste les was weer beweging. Van alle bewegingsfoto’s kozen we in les 7 ieder een foto van onszelf en een foto van een ander. Deze werden achter elkaar gemonteerd, in een diavoorstelling. We moesten dus leren kiezen, een best wel lastige kant van fotografie, vind ik zelf. En we moesten leren goed naar compositie te kijken door de foto’s zo achter elkaar te plaatsen dat het een soort in elkaar vloeiende diavoorstelling werd. Dat was echt leuk om te doen, met een verrassend resultaat. Wat ik ook erg leuk vond, is dat drie van de vijf medestudenten een foto van mij uit kozen. Nou ja, wat een eer!! Dus in de diavoorstelling van tien foto’s zaten er vier van mij! 

Deze foto’s nam ik mee voor les 7. De diavoorstelling kan ik niet laten zien, het zijn foto’s van medecursisten en dan heb je dat gedoe met privacy enzo. Dus jullie moeten me op mijn woord geloven dat het een echt supergave diavoorstelling is geworden. 

Sluitertijd 1/10 sec.

Sluitertijd 1/13 sec.

Sluitertijd 1/8 sec.

Sluitertijd 1/3 sec.

De truc van de reeks gaat als volgt: ga tussen de bomen staan, stel je camera in op een lange sluitertijd, richt je camera omhoog, druk af en maak tegelijkertijd een ronddraaiende beweging met je lichaam. Pas op dat je je evenwicht niet verliest, doe dit niet net na een maaltijd, want je kunt er een beetje misselijk van worden. Je moet er wat voor over hebben hè! Je kunt het effect beïnvloeden door sneller of juist langzamer te draaien, maar het meeste effect geeft de sluitertijd, hoe langzamer, of lager het getal, hoe vager het effect. Ik heb bij alle foto’s ISO 50 gebruikt, mooi weer en een lange sluitertijd kunnen zorgen voor overbelichting, vandaar de lage ISO waarde. Brandpuntafstand was bij alle foto’s 18mm en diafragma 22. De verschillende sluitertijden heb ik onder de foto gezet. Mocht je gaan oefenen hiermee, vooral veel plezier!
Dit was de laatste les van de cursus Digitale fotografie voor beginners. Dus ook mijn laatste blogje erover. In de toekomst misschien nog een cursus of workshop, wie weet. In die tussentijd in ieder geval veel, heel veel oefenen, want uiteindelijk leer je daar nog het meest van.