Terwijl de eerste maand van het vierde
kwartaal alweer bijna voorbij is, kom ik achteraan sjokken met het derde
kwartaal van Instagram Stories. Bloggen, het komt er niet van. De vraag
rijst of ik ermee door moet blijven gaan of niet. Helemaal loslaten voelt ook
niet goed. Dus plaats ik toch weer een bericht. Wie leest dit eigenlijk nog,
vraag ik me af.
In het derde kwartaal bezocht ik Museum Nairac en Coda Apeldoorn. We gingen voor het tweede achtereenvolgende jaar op zomervakantie in eigen land, wederom naar Groningen. Ik maakte weer appelmoes van de campingappels, we bezochten Groningen stad en het Forum. We fietsten en wandelden door het Groninger landschap, en liepen een deel van het Noaberpad door Duitsland. We bezochten pittoreske dorpjes, verschillende oude kerkjes, klooster Ter Apel en Keramiekmuseum Princessehof in Leeuwarden. Maar er was ook tijd voor lezen en luieren. In september deden we voor het eerst een Hap- en traproute, wat zeer goed beviel. De dagen zijn voorbij gevlogen, zeker nu ik erop terugkijk. We maken ons op voor de rest van het jaar, de herfst, Kerst, de winter. Op naar weer een nieuw jaar. Waar blijft die tijd toch?
Ik lees het zeker wel maar ik snap je overweging. Ik heb ook een aantal keer op het punt gestaan om te stoppen met bloggen maar ik heb er zelf nog steeds plezier van en zolang dat het geval is blijf ik in ieder geval stug doorgaan. Je hebt weer een mooie serie neergezet met geweldige foto's. Op Instagram ben ik ze niet allemaal tegengekomen. Hier dus wel en dat vind ik wel mooi van een blog. Het blijft staan en je kunt via de zoek optie snel weer wat terugzoeken.
BeantwoordenVerwijderenJa, ik lees je! Niet vaak, dat geef ik toe.
BeantwoordenVerwijderenIk herken ook je overweging.Ik gebruik mijn blog ook niet meer. Maak er de tijd niet meer voor. Maar “wegdoen” is ook zo wat.
Ik herken ook je overweging over tijd. Het lijkt waar te zijn dat naarmate je ouder wordt, het sneller gaat…. Vanochtend bij het wakker worden dacht ik nog: wow, nu is het alweer woensdag….
En mooie foto’s zijn het weer! Dàt zou ik bijna vergeten te zeggen…
Ik lees het hier. :-) Wel heel toevallig want ik kom eigenlijk bijna nooit meer in blogland. Het "vergif" dat instagram heet, is een beetje een dooddoener van mijn blog. Ik weet ook niet of ik de draad ga oppakken hier. Het neemt ook zoveel meer tijd in beslag dan IG. En wat men altijd vertelde over met pensioen zijn dat je dan geen tijd meer hebt, blijkt echt waar. ;-) De kleinkinderen nemen heel veel tijd in beslag en het naaien en breien voor hen ook. Bovendien zijn wij zo vaak weg met ons campertje dus gewoon tijd te kort. Maar helemaal stoppen wil ik eigenlijk ook niet. Dus misschien maak ik er binnenkort weer eens werk van. Gewoon voor mezelf want ik denk dat er inderdaad bijna niemand meer komt lezen. Maar is ook weer niet erg want ik zag bloggen een beetje als een dagboek voor mezelf. In ieder geval post je hier geweldige foto's die ik precies ook niet allemaal zag op IG. Blijven bloggen hoor Simone, al is het maar af en toe. Fijne week.
BeantwoordenVerwijderenWat een leuke reacties, dank jullie wel! Fijn ook te horen dat jullie je herkennen in wat ik zei. We gaan het zien. Pogingen om heel bewust met tijd om te gaan en alles eruit te halen, stranden soms in nutteloos surfen op het web, haha.
BeantwoordenVerwijderen