Fotografie #3

In de derde les ging het vooral over techniek, cijfertjes. Sluitertijd-cijfertjes, diafragma-cijfertjes, iso-cijfertjes, cijfertjes op de camera en op de lens. Cijfertjes waarover ik niet ga bloggen. Er is me in ieder geval veel duidelijk geworden over de cijfertjes op mijn bakbeest. Je denkt dat je weet wat je gekocht hebt, maar eerlijk is eerlijk, een groot deel van de cijfertjes zei me niets bij aankoop, op de prijs na dan ;)

De opdracht die we mee kregen was: maak, met behulp van de technieken die we tot nu toe behandeld hebben, maximaal drie portretfoto’s. En dat is nu net wat ik graag wil leren. Ik heb er intussen van alles over gelezen en me suf gescrold op Pinterest voor ideeën, voorbeelden en tips. Ik werd er helemaal enthousiast van, wilde het liefst gelijk aan de slag en alles uitproberen. De opdracht sloot mooi aan bij het onderwerp van de fotochallenge van Laura Vink voor februari, namelijk ogen, waarvan ik de foto's in mijn vorige blogpost liet zien. Helaas heb ik dit keer de Hall of Fame niet gehaald.

En wat is er nu zo leuk aan het fotograferen van mensen? Eigenlijk is natuur, vooral landschappen meer mijn ding, maar waarom eigenlijk? Omdat ik het toch altijd een soort schending van privacy vind om mensen te fotograferen. Maar met deze opdracht en goedkeuring van de modellen wordt het toch makkelijker om me daar overheen te zetten. Met een landschap als onderwerp ben je nog wel afhankelijk van bijvoorbeeld het weer, hoe de zon staat, als die schijnt, maar verder moet je het vooral zelf doen en heb je zelf de regie in handen. Compositie bepalen, instelling van de camera. Met mensen komt daar nog eens de interactie met het model bij, waardoor het eindresultaat extra spannend wordt, omdat je invloed op het model beperkt is, je weet nooit wat voor gezichtsuitdrukking er nu weer volgt. Dat maakt fotograferen nog uitdagender. Ik ben om, mensen fotograferen is niet eng, maar geweldig spannend en leuk!

Ik heb dan ook heel veel plezier beleefd aan het maken van deze opdracht en gelukkig vonden mijn modellen het ook erg leuk om te poseren.

Kiezen welke je dan meeneemt naar de les is nog wel het lastigste klusje. Maximaal drie portretfoto’s is wel een beetje weinig, dus leverde ik er vier in, de eerste vier van deze blogpost. Maar ik heb er wel tig gemaakt. Hier kan ik er gerust nog een paar laten zien.

Ik wil mijn modellen heel erg bedanken voor hun tijd en geduld en voor het plezier dat we eraan beleefd hebben.