November

Herfst, tijd om terug te kijken op voorgaande periode en de balans op te maken. Ik zie vooral mezelf heel druk geweest zijn en nog steeds zijn... Beetje te druk zo regelmatig. Dus november ga ik eens (proberen) echt wat rustiger aan te doen. Even geen challenge of andere uitdagingen. Wat ik wel zou willen is lezen, fröbelen, beetje zen zijn...

 

 

Oké, dit was zo ongeveer de tekst die ik in mijn hoofd had voor november... totdat Melissa “roet in het eten gooide” met een nieuwe Photochallenge voor november... Ja... even geen challenge... maar ik heb zoveel plezier beleefd aan de vorige... Dus sliep ik er weer een nachtje over... en ging toch overstag... Wist natuurlijk eigenlijk gelijk al dat ik mee wilde doen, maar ik vond het wijs mijn impulsiviteit even te laten bezinken. Het had alleen geen andere keuze tot gevolg ;)

So wish me luck again!

Collectie nummer 5

De laatste collectie van mijn “oktober project”. Uitgangspunt zijn de paddenstoeltjes van keramiek. Als kind gekregen, van mijn moeder. Wel zelf uitgezocht in een kunstig winkeltje ofzo... Het is een beetje een wazige herinnering. Ik was zo’n kind met een letterbak met daarin kleine frutsels en beeldjes. Er was toen een winkel in het dorp, Haanschoten (kan me de indeling nog herinneren...), waar een afdeling was met dat kleine spul voor in de letterbak en meer beeldjesdingen. Ik vond het een feest om daar rond te neuzen, iets uit te kiezen en dan van mijn zakgeld te kopen, voor in de letterbak. Was toen al een schat zoekertje...

 

De papieren kralen zijn onderdeel van mijn enorme kralenverzameling (och, waar ik toch eigenlijk weer eens wat mee zou moeten doen...). Zowel het stukje honingraat als het veertje, van een Vlaamse Gaai, (brengt geluk, zeggen ze...) zijn gevonden in de natuur. In mijn kas heb ik een tafel vol met dat soort dingen, van schelpjes tot een gemummificeerde kikker (echt waar!). De ééndagsbloem uit de tuin, bloeit nog vrolijk voort. Dat vreemde metalen dingetje is een ring geweest. Het is van de ring afgebroken. Misschien, ooit, laat ik er weer een ring van maken. De turquoise hanger eronder heb ik gekocht bij de Dorcaswinkel. Er zat een lelijk veterkoordje aan. Nu draag ik hem aan een ball chain ketting. Het paarse bloemblaadje is van zeep, van een zeeproosje. Het schelpje is een vakantiesouvenir. Het pastelkrijt is al eeuwenoud, maar nog steeds bruikbaar. Ook maar eens wat mee doen... ooit...

Zoveel te doen... Maar eerst een nieuw project... in november... Later meer...

 Tot dan!

Kiek op ‘t Wiekend 21

Afgelopen weekend...

...ontving ik mooie post van Liene.

 

...raasden de wolken in hoog tempo voorbij.

 

...werd het ineens snel donker!

 

...heb ik het extra uurtje heel fijn besteed.

 

 

En jullie, wat deden jullie met het extra uurtje?

Fijne week!

Eigen tuin is goud waard...

Stukje bij beetje wordt de map met mappen die in andere mappen horen, wat leger. Een hele lading foto’s van mijn tuin, afgelopen zomer... Nog nooit vertoond! Een kleine selectie, om even na te genieten van lang geleden zomersferen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fijne dag!

Bijzonder...

Tijdens mijn digitale opruimwoede kwam ik een aantal “bijzondere” foto’s tegen van afgelopen zomer. Bijzonder mooi, bijzonder eigenaardig, bijzonder mooi genomen (al zeg ik het zelf). De volgorde mag je zelf invullen.





Maak er een bijzondere dag van!

Schatgraven...

Een ambachtelijk gesmede spijker. Het uitgangspunt van deze collectie. Er zit weinig kleur in deze collectie, maar op de één of andere manier past het allemaal bij elkaar, vind ik dan. De spijker heeft smid Martin Koster gesmeed in het Openluchtmuseum in Ootmarsum, mei dit jaar. Omdat we veel interesse toonden in zijn ambachtswerk, maakte hij speciaal voor ons deze spijker. Een mooi aandenken.

Het etiket is van een dure wijn uit 1983, gedronken op vakantie in Duitsland in 1989 (ik bewaar werkelijk de gekste dingen...). Het papieren doosje met de klavertjes en het kartonnetje met garen vond ik tijdens het "schat zoeken" op rommelmarkten.

De berkenbast vond ik ooit ergens op de hei. Het stukje lavasteen komt uit de Vulkaan-Eifel, van één van onze vakanties daarheen, geen idee meer wanneer. Hoe ik aan de sleutel kom, weet ik niet. Sommige dingen heb je al zo lang dat je niet eens weet hoe je eraan gekomen bent. De broche heb ik ooit ergens gevonden. Het parfumflesje heb ik ook gevonden als kind, op een plek tussen schuren waar ze heel vroeger waarschijnlijk hun afval begroeven. Ik heb er meer kleine flesjes gevonden en bewaard. Blijkbaar zat het “schatgraven” er al vroeg in ;) Graven in je geheugen is weer een andere zaak. Best gek dat je sommige dingen nog zo goed weet en andere dingen helemaal kwijt bent. Toch schijnen die dingen nog ergens in je geheugen verstopt te zitten, je hebt alleen de juiste sleutel nodig om het weer te vinden... zeggen ze.

Fijne dag!

Terugblik Zomer 2013

Nette stapels maken, daar ben ik goed in. In het opruimen ervan wat minder... Digitaal gaat het al net zo. Dan worden het mapjes in plaats van stapels. Veel mapjes... Ik ben zo langzaam aan maar eens begonnen... met mapjes opruimen. Daarbij ben ik prachtige foto’s tegengekomen van afgelopen zomer... Vond sommige daarvan toch echt wel de moeite waard om te delen.

Tuin Ton Verlinden in De Veenhoop, Friesland.

 

 

 

 

 

 

Tot later!

Les allumettes d’Auberge de Laudun

Lucifers uit de Ardèche, meegenomen van een vakantie in 1991... Uitgangspunt voor deze collectie.

Rozenkwarts uit de V.S., een dobber dit jaar gevonden langs De Grote Belt in Denemarken, belemnieten (inwendige skeletten van pijlinktvissen uit het Krijttijdperk) van het Deense eiland Mön, 2011. Duitse verf, een koe uit Zwolle, tape van de Hema en een oude kaartroutemeter. Millefioriglas, dat ligt te wachten om ooit eens verwerkt te worden in een glasmozaïek. Geraniumbloemblaadjes uit de tuin, een entreeticket voor een vlooienmarkt van heeeeel lang geleden. En een verjaardagskaarsje, om aan te steken met de lucifers.

Fijne week!

Reeëngewei...

Bij mijn eerste collectie was de gevonden scherf het uitgangspunt. Daarbij zocht ik de rest van de dingen. Nu is het reeëngewei het uitgangspunt geweest. De zelfgemaakt ronde tag moest er ook bij. Dan volgt de rest op de één of andere manier vanzelf. Ik probeer kleuren en vormen elke keer terug te laten komen. Dat is me goed gelukt deze keer, al zeg ik het zelf.

 

Het geweitje heeft Keukenprins een aantal jaren geleden gevonden. De lepel met de afbeelding van een hertje heb ik als kind gebruikt. De turquoise steen komt uit de V.S., meegenomen van onze reis in 2009. Het edelweiss bedeltje heb ik van mijn moeder gehad. Het entreebewijs van Burgers Zoo vond in een oude enveloppe met bonnetjes etc. van eind jaren 80! (Je komt er dus ook gelijk achter wat je allemaal wel niet bewaard hebt... en wat dus ooit nog eens van pas kan komen. J) Verder wat knoopjes en kraaltjes, stukje drijfhout en wat uit de tuin. Ik heb me weer kostelijk vermaakt met de samenstelling.

Fijne dag!

A Sunday morning walk…

Ik vergat de tijd... en ging volledig op in al het moois om me heen...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fijne week!

De “net niet” of “te laat” foto’s...

Deze maakte ik voor scherptediepte, maar ik was er niet tevreden genoeg over. Het is ook iets groens, maar die had ik al gepost, iets te snel misschien?

 

 

 

Mijn eerste foto voor spelen met licht. De bedoeling is ongetwijfeld dat je zelf speelt met licht, maar ik vond deze geweldig toevallig. Voor handen haalde deze het niet bij degene die ik postte.

 

 

 

De juiste omstandigheden, nog niet geoefend met de sluitertijd, beetje mazzel dus, maar niet goed genoeg bevonden voor high-key/low-key, in dit geval low-key. Ik zag dit onderwerp op dat moment ook low in...

 

 

 

Diertjes in plaats van diertje... Grottenkrekels in Burgers Zoo... beetje creepy... toch maar een aaibaar kikkertje.

 

 

 

Eén van de pogingen voor lensflares, maar ook heel mooie silhouetten.

 

 

 

Eén van mijn favoriete snoeperijen, olijven, deze waren in een zongedroogde tomaten-balsamico olie, mmm! De appeltaart vond ik toch fotogenieker voor voedsel en beter in de persoonlijkere reeks passen.

 

 

Vloeibaar, regen op de ruit. Ik heb ook nog gecondenseerde damp in de glazen deksel van de theepot gefotografeerd, een mens doet rare dingen voor een photochallenge ;)

 

 

Weer een poging voor scherptediepte, (nou ja een poging, het werden wel tig foto’s). Het is ook nog een diertje, dat leeft.

 

 

En deze dan... tjonge, ik vind ‘m zo geslaagd, voor lensflares natuurlijk. Hoewel het een poging was voor scherptediepte, dezelfde dag dat ik het kikkertje tegenkwam. Te laat dus, want lensflares had ik al gepost.

 

 

 

Dat waren ze dan, de "net niet" en "te laat" foto's voor de Photochallenge September, die ik toch "net wel" de moeite waard vond om te delen.

Tot later!