Wat
vliegt de tijd, de laatste dag van maart alweer... Maar ik heb niet stilgezeten,
project drie, waarover ik hier berichtte, is klaar. Tadaah... mijn eerste
zelfgemaakte tas! Ik ben er best heel trots op en erg blij mee.
Dit
vrolijke stofje kreeg ik van Anita. Precies een jaar geleden berichtte ik
hierover... Een jaar geleden alweer, nog maar... Ook toen leek de tijd voorbij te
vliegen, in dat opzicht is er niet zoveel veranderd. Net als nu, had ik ook
toen wel 48 uur in één dag willen hebben. En ik merk dat ik nog steeds gevoelig
ben voor dezelfde valkuil die “en en” heet... Maar het werkt niet, ik weet het en
toch... ik wil zo graag nog zoveel... Keuzes maken... Laat ik het maar zien als een
luxe probleem. Ik heb tenminste de mogelijkheid om keuzes te maken.
Maar
goed, genoeg hierover, de tas. Ik kocht een mooie stof voor de voering, band voor
de hengsels en een ritsje voor een zakje, allemaal in vrolijk geel. Ik leerde
hoe ik de rits aan een flapje zet en dat flapje weer aan het zakje. Ik leerde
andersom denken, niet mijn sterkste kant, met het inzetten van de voering en
hoe ik deze dan weer aan de buitenstof moest naaien. Het gaat wat ver om te
zeggen dat het me bloed, zweet en tranen heeft gekost, maar ik vond het zo nu
en dan een heel gepiel.
De aanhouder wint en ik ben dan ook heel blij met het eindresultaat. Ik heb nog wat stof over voor een etuitje, voor een volgend project. Eerst project vier, daarover verklap ik alleen dat het iets met recykleren wordt... weer vervolgd!
De aanhouder wint en ik ben dan ook heel blij met het eindresultaat. Ik heb nog wat stof over voor een etuitje, voor een volgend project. Eerst project vier, daarover verklap ik alleen dat het iets met recykleren wordt... weer vervolgd!